"Nie znasz się!", czyli słów kilka o guście, a raczej jego braku

"Gośka czyta Greja, widziałaś? A ten "Zmierzch"? Chłam jakich mało! Wiesz, sama nie czytałam żadnej z nich, ale ciocia Basia powiedziała, że siostra ciotecznego brata wujka jej koleżanki...."


Ludzie mają tendencję do popadania ze skrajności w skrajność.

W podstawówce - w gimnazjum zresztą także - wielokrotnie powtarzano mi, że każdy ma prawo posiadać własną opinię oraz prawo do tego, by móc się nią podzielić. Inni mogli się z nią zgodzić, albo i nie. Proste i raczej normalne, prawda?  Ostatnio, w związku ze zbliżającą się niepokojąco szybkimi krokami sesją, mam skłonność do popadania w różnego rodzaju zadumę i zauważyłam dość niepokojącą sprawę, jeśli chodzi o wyrażanie własnej opinii. Przy czym, od razu zaznaczę, mam tu na myśli tylko i wyłącznie światek pochłaniaczy książek ;)

Od kilku dni (a może tygodni?) na książkowym youtubie rekordy popularności bije TAG "Unpopular book opinions", w którym to booktuberzy w końcu ośmielają się powiedzieć kilka zdań, które wcześniej dusili w sobie, być może w obawie przed tak serdecznymi przecież hejterami. I tak dzięki jednej z moich ulubionych zagranicznych vlogerek przypomniałam sobie, że w gruncie rzeczy lubię "Zmierzch" Stephanie Meyer. Zgadza się, tej od Belli, święcącego Edwarda i watahy wilków z Jacobem na czele. Zdążyłam o tym zapomnieć, bo od dłuższego już czasu powiedzenie choć jednego pozytywnego zdania na temat tej serii kończy się pogardliwie rzuconym spojrzeniem i szybkim ucięciem rozmowy. Zresztą nie trzeba nic mówić, wystarczy masochistycznie napisać pozytywny komentarz na byle jakim fanpage'u czy facebookowej grupie i poczekać dwie, góra pięć minut. Atak hien gwarantowany.

Czy "Zmierzch" to naprawdę dno i dwa metry mułu?

Nie jest to dzieło wysokich lotów, które miałoby szansę na Pulitzera czy nasze rodzime NIKE, ale nie oszukujmy się, czy ktokolwiek kiedykolwiek tego od niego oczekiwał? Jeśli tak to gratuluję, porównywanie kubistycznych prac Picassa do impresjonistycznych dzieł Moneta jest równie miarodajne i pozbawione sensu. Całą serię czytałam jako trzynastoletnia dziewczynka i tak, może miałam marne pojęcie o świecie, może nie zachwycał mnie Tołstoj i nudził Goethe, ale "Zmierzch" i resztę książek z cyklu czytałam z wypiekami na twarzy. Ach, ile to łez wylałam z Bellą, ile razy trzymałam kciuki za Edwarda i po kryjomu złośliwie chichotałam przy niepowodzeniach Jacoba - nie da się zliczyć.  Rozumiem, że komuś może się nie podobać, w końcu ile gustów, tyle opinii, ale jest ogromna różnica między "to mi się nie podoba", a "to jest chłam i badziewie, a ty się nie znasz".

To, że ktoś lubi coś zupełnie różnego od tego, za czym przepadamy my sami,  nie jest tożsame z tym, że nasze zdanie i nasz gust są lepsze. Nie. Nawet gdy kochamy klasyków, a ta druga osoba namiętnie pochłania Greya. Może to grafomania, może bajka, ale jeżeli tylko poprawiła nastrój osobie, która ją czytała to świetnie, fantastycznie, takie właśnie było jej przeznaczenie.

Kolejna rzecz, która mnie bawi to zabieranie głosu przez osoby, które o danej książce nie mają zielonego pojęcia, a wypowiadają się - ba, żeby tylko się wypowiadali, oni niemiłosiernie krytykują - bo tak trzeba, bo o danej pozycji jest głośno, bo wszyscy o niej mówią, bo każdy krytykuje, bo... Takich "bo" jest od groma i mogłabym je wypisywać w nieskończoność, ale po co? Rzecz w tym, że wieszanie psów na czymś, o czym naprawdę nic się nie wie jest bardzo, bardzo słabe. To typowe ocenianie książki po okładce. Tak, w tym przypadku po opinii, ale sądzę, że wiecie do czego zmierzam. Nie czytałeś = nie masz zdania, dla mnie to oczywiste. Argument "X powiedział, że Y jest beznadziejne" absolutnie nie jest podstawą do dalece idących wniosków na temat kretynizmu danej powieści. Zresztą... To żaden argument.

W jakim celu powstał ten post? Wiem, że powinnam się przywitać, bo to w końcu pierwszy wpis na tym blogu i że tak wypada, ale... Powiadają, że przezorny zawsze ubezpieczony, a ja czytam  różne książki. Pisząc to mam na myśli NAPRAWDĘ różne książki. Na mojej półce (która swoją drogą wcale półką nie jest i wciąż czeka na swojego następcę ;) ) można znaleźć zarówno Charlotte Bronte jak i Greena, znajdzie się też Jodi Picoult, Fitzgerald oraz sir Arthur Conan Doyle, który podpiera opasłe tomisko od Dickensa. Chcę więc lojalnie ostrzec przyszłych ewentualnych czytelników, że recenzje, które będą się tu pojawiać, dotyczyć będą przeróżnych gatunków. Możecie mieć pewność, że wiele z nich dotyczyć będzie tzw. "młodzieżówek" albo - bardziej trendy i na czasie - powieści z gatunku NA i YA. Z ogromną radością przyjmę dyskusje na temat recenzowanych książek, bo z chęcią poznam Wasze zdanie, ale na komentarze w tonie "Moja racja jest najmojsza" mam alergię.

I stąd ten post.

* Nie jestem wielką obrończynią "Zmierzchu", naprawdę, posłużył mi tu tylko jako przykład, zamiast niego możecie  wstawić dowolny tytuł ;) Swoją drogą uważam, że fala nienawiści, która obmyła "Zmierzch" zrobiła ogromną krzywdę "Intruzowi", kolejnej książce pani Meyer, która jest równie fantastyczna, co niedoceniana. Dajcie mu szansę w wolnej chwili, proszę ;)