RECENZJA - seria "After" Anny Todd. O tym, jak być wiernym samemu sobie

 

 

Każdy z nas ma taką książkę, którą wstydzi (albo powinien się wstydzić) lubić. Która jest schematyczna, momentami dość mocno irytująca, nieco oderwana od rzeczywistości i czasem monotematyczna. Książkę znienawidzoną przez tłumy i zbyt często obrzucaną błotem. Taką, której nie wypada lubić, a już na pewno się do tego przyznawać, bo sympatia do niej tożsama jest z brakiem gustu (i często - mózgu) .

Dla mnie taką książką jest właśnie "After" (razy cztery). Teraz - także "Before".

O "After" swego czasu było naprawdę, naprawdę głośno (w dużej mierze dzięki sprawnej akcji promocyjnej  zorganizowanej przez pewną sieć księgarnio-nieksięgarni). Niemiłosiernie długo wzbraniałam się przed samą choćby myślą o tym, by ją przeczytać. Okładkowy opis nie brzmiał zbyt zachęcająco, a dodatkowa informacja jakoby "After" było fanfiction o członkach popularnego brytyjskiego boysbandu wywoływała u mnie salwy niepohamowanego śmiechu. Bo litości, czy ja mam 5 lat, żeby zachwycać się tymi wypacykowanymi chłopaczkami?

I w tym właśnie momencie powinnam przyodziać się w czapkę niewidkę i zniknąć (albo wcześniej spłonąć ze wstydu), bo nie da się wyrazić słowami, jak bardzo daleka byłam od prawdy. Dziś uwielbiam "After" i z niecierpliwością czekam na "Nothing More" i "Nothing Less" Anny.

Ach. I jestem Directioners, oczywiście. 

Chyba każdy wie o czym jest "After" (jeśli nie--> chodźcie ). Wiele osób zarzuca Tessie głupotę, bezmyślność i bycie jedną z najbardziej irytujących książkowych bohaterek. Choć osobiście znam takie, do których określenie te pasowałoby jeszcze bardziej (Betsabo, Anno Karenino - to o was) to trudno mi nie przyznać im choć odrobiny racji. 

Tessa Young nigdy nie należała do osób, do których pałałabym sympatią. Jest dziecinna, nieracjonalna, naiwna i niesamowicie wkurzająca. Oczywiście jest też najpiękniejszą na świecie dziewczyną, która swą urodą oszałamia każdego męskiego osobnika, jaki tylko stanie jej na drodze. Rzecz jasna nie zdaje sobie z tego sprawy i wciąż pozostaje skromną, niewinną istotką (och, Anno, doprawdy...?). Hardin jest... inny. Pokryty tatuażami niemal do granic przyzwoitości, ozdobiony niedorzecznymi kolczykami i bliznami na duszy, które skrzętnie ukrywa za maską kobieciarza i nierzadko chama. Biorąc pod uwagę schematyczność NA (do którego - jakby nie było - "After" należy) możecie pobawić się w Sherlocka i spróbować przewidzieć jaka relacja połączy tę dwójkę. Na pewno traficie.

"After" to niekończące się wzloty i upadki. Miliony kłótni i tysiące przeprosin. I choć ten powtarzający się cykl irytuje i momentami nudzi (bo ileż można czytać o tym samym?) to Todd w jakiś magiczny sposób sprawia, że wciąż chce się więcej. Jeszcze jeden rozdział. Jeszcze jedna kłótnia. Jeszcze jedna książka. I tak niemal przez trzy tysiące stron. 

 

Zakończenie pierwszej części przewidziałam, drugiej sobie zaspoilerowałam ( :(  ), trzeciej mnie zaskoczyło, czwartej - ucieszyło. To, co fajne w całej serii to fakt, że Anna zdecydowanie ewoluuje jako pisarka. W kolejnych częściach znacznie uszczupla ilość erotycznych scen między Hessą, pojawia się za to więcej wątków rodzinnych i przede wszystkim - więcej prawdziwiej miłości. Cieszę się też z tego, że już w drugim tomie Anna zdecydowała się na narrację z dwóch perspektyw, bo im dalej, tym bardziej irytującą stawała się Tessa. I choć początkowo szczerze nienawidziłam Hardina  (poważnie, nie wiem czy kiedykolwiek wcześniej spotkałam bohatera, do którego czułabym tak dalece posuniętą antypatię) to z czasem niesamowicie go polubiłam i częściowo nawet rozumiałam. Życzyłam mu posiadania nieco więcej oleju w głowie i trzymałam kciuki, by zwalczył demony, które nawiedzały go za dnia i dręczyły w nocy.

 

"Before". Podstawowym błędem (który pewna grupa osób niestety popełnia) jest sięgnięcie po tę książkę bez znajomości serii. To nie prequel, a dodatek TYLKO i wyłącznie dla fanów całego "After". Odkrywa kawałki z przeszłości bohaterów drugoplanowych (jak Steph, Molly czy Zed) i wprowadza nas w kulisy SPOILER   zakładu z pierwszej części   SPOILER! Tłumaczy postępowanie Hardina i w krótkich urywkach ukazuje go w czasach jego dzieciństwa. 

Osoba, która nie zna "After" będzie miała mętlik w głowie i nie zrozumie przeskoków czasowych, które w "Before" są bardzo częste; osoba, która nie jest fanem - niepotrzebnie się zirytuje.
Tym, którzy nie czytali serii, ale ulegają uprzedzeniom i zatwardziale mówią "nie będę czytać tego chłamu" powiem tylko, by spróbowali z pierwszą częścią. Mówiłam tak samo, a dziś - jak widać - jestem jedną z fanek, która jako pierwsza ustawi się po autograf na czerwcowym spotkaniu z Anną. Jeśli przeczytacie jeden tom i stwierdzicie, że to faktycznie "byle co"... Cóż, macie takie prawo ;)
W końcu nie każdy musi lubić to samo.