RECENZJA - "Kim jest ta dziewczyna?" Mhairi McFarlane

W ostatnim czasie dosyć dobitnie przekonałam się, że budzące największe "zachwyty" wśród większości blogerów i  najlepiej promowane książki wcale nie są na tyle dobre, by zasługiwać na tak wielką uwagę. Działa to też w drugą stronę - są autorzy, których powieści bawią i cieszą, ale niestety nieliczną tylko garstkę odbiorców - nikt inny po prostu ich nie zna.  Mniej więcej tak wygląda sytuacja Mhairi McFarlane w Polsce. Pisze przezabawne, dowcipne i ciepłe historie, ale wciąż nie cieszą się one zbyt wielkim zainteresowaniem i popularnością. Niesłusznie zepchnięto ją w cień Helen Fielding i Marian Keyes, nie dając nawet szansy na obronę i powodując, że każda jej kolejna książka przechodzi bez większego echa.
Całkiem niesłuszne. 

#6 JAKA TO HISTORIA? - klasyki literatury dziecięcej

Być może część z Was zauważyła, że wrześniowa edycja serii "Jaka to historia?" nie tyle zniknęła, co nigdy się nie pojawiła. Powiem tylko, że wakacje rządzą się swoimi prawami :>
Dziś wracamy już jednak do rzeczywistości i witamy (choć teraz może prędzej "żegnamy" :D ) październik zagadkami z książek, które - mam nadzieję! - znacie ze swych szczenięcych (czy też cielęcych) lat ;)

WESOŁY (prawie)WEEKEND - Poradź sobie z książką

 

Cisza na blogu od kilku dni, brak czasu na doczytanie książki (że o napisaniu jej recenzji nie wspomnę :D ) i nominacja od Dominiki z Books of souls... Wiecie co to oznacza?

Kolejny Wesoły Weekend i kolejny już (a może dopiero? :> ) TAG ;)

"Ale to już było....". O okładkach, które się powtarzają

Zdarzyło Wam się kiedyś trafić na dwie (a nawet i trzy!) książki, których okładki były albo prawie identyczne, albo utrzymane w tej samej konwencji? Spokojnie, to nie omamy, a dziwne zabiegi wydawnictw, które chcą trochę przyoszczędzić na grafikach czy promocji swoich powieści. Nie krytykuję i nie osądzam, a w ramach zabicia jesiennej nudy zapraszam Was na małe śledztwo tropem takich właśnie powtarzających się okładek.
Gotowi na maleńką przygodę? ;)

[PRZEDPREMIEROWO] RECENZJA - "Pieśń Dawida" Amy Harmon

Mam olbrzymie wymagania w stosunku do autorów, którzy już raz mnie oczarowali. Paradoksalnie - tym większe, im mniej znam danego pisarza. Bo może jego poprzednia książka to efekt zwykłego "szczęścia początkującego"? Może starczy mu pomysłów i kreatywności na jedną tylko powieść, a każda kolejna będzie już tylko marną próbą jej dorównania...? Gdy w moje ręce wpadła "Pieśń Dawida", kontynuacja fenomenalnego "Prawa Mojżesza" Amy Harmon, oprócz  radości czułam więc też strach. Strach przed srogim rozczarowaniem; obawę, że cudowna i zapadająca w pamięć historia zostanie zmasakrowana, a lubieni przeze mnie bohaterowie okażą się równie głębocy co panna Łęcka. Czułam paskudny i okrutny strach, który - na całe szczęście! - okazał się zupełnie bezpodstawny.

Harmon wciąż wzrusza, wciąż sieje spustoszenie i kolejny już raz ofiarowuje nam nieidealnie idealną powieść, o której trudno będzie zapomnieć. 

Czytelnicze podsumowanie wakacji

Wraz z końcem wczorajszego dnia skończyły się moje wakacje i tym samym - cisza na blogu, spowodowana wyjazdem. A czy jest lepszy sposób na powrót do blogowania i powitanie jesieni aniżeli rozliczenie się z latem?

Albo, w tym przypadku, czytelnicze podsumowanie wakacji :)