[PRZEDPREMIEROWO] RECENZJA - "Kredziarz" C.J. Tudor

"Kredziarz", debiut C.J. Tudor, już kilka miesięcy przed oficjalną premierą stał się światową sensacją, a w sieci - podobno! - pojawiały się opinie setek zachwyconych nim osób. Mówiono, że to jedna z najbardziej oczekiwanych premier 2018. roku, że to wspaniałe studium ludzkiej psychiki i niebezpiecznie cienkiej granicy między katem a ofiarą.
Lektura miała więc być wyborna.
Niestety nie była.
Co gorsza, nie była nawet zjadliwa. 

Jest rok 1986. Eddie ma dwanaście lat, paczkę przyjaciół i głowę wypełnioną pragnieniami wieku szczenięcego. Dni mijają mu bez większych zmartwień, a każdy kolejny jest nową przygodą.
Do czasu.
Bo nagle nie jest już ani beztrosko, ani wesoło, ani przyjemnie. Eddie wraz z kolegami staje się świadkiem krwawej masakry, a chwilę później odkrywa z nimi ukryte w lesie ludzkie zwłoki. Sprawa pozornie zostaje rozwiązana, ale...
Trzydzieści lat później Ed dostaje enigmatyczny list, który początkowo bierze za głupi żart. Żart przestaje być jednak śmieszny, kiedy jeden z jego kolegów ginie bez śladu, a zbrodnia sprzed lat i dawne grzeszki zaczynają coraz bardziej dręczyć sumienie.
Pytanie tylko... Czyje?

Na "Kredziarza" zaczęłam czekać sekundę po tym, gdy dowiedziałam się o jego istnieniu. Okładka? Minimalistyczna, ale jakże klimatyczna. Trailer? Majstersztyk, dreszcze na plecach czułam jeszcze godzinę po jego obejrzeniu. Dodajcie sobie do tego ogrom entuzjastycznych mini-recenzji, na które nietrudno jest się natknąć, a przypuszczam, że Wasze pierwsze wrażenie o "Kredziarzu" będzie bardzo zbliżone do mojego. Sądzicie, że to genialna książka? Fenomenalny, odsłaniający brudy przeszłości thriller, debiut, który zawładnie Waszą głową, sercem i czasem?
Coś Wam powiem. Sądziłam podobnie.
O słodka naiwności.
Gdybyście poprosili o opisanie tej książki jednym tylko słowem, to bez chwili zastanowienia rzuciłabym "beznadzieją". "Kredziarz" jest nijaki. Jest nudny. I jest - jeśli mam być szczera - o niczym.
Zaczyna się całkiem nieźle. I niestety, tylko "zaczyna", bo później jest gorzej. I gorzej. I jeszcze gorzej.
Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych, z czym nigdy nie miałam problemu (i co więcej, co bardzo lubię). Nie mam z tym problemu, pod warunkiem, że przeskoki w czasie są jakkolwiek uzasadnione. Gdy fabule nieobca jest logika, a przeszłość w uzasadniony sposób ingeruje w teraźniejszość. W "Kredziarzu" jednak nic nie trzyma się przysłowiowej kupy. Całość jest szalenie chaotyczna, wątki nie łączą się ze sobą w absolutnie żaden sposób, a jedyne, co oferuje nam autorka, to absurdalne sploty wydarzeń. Szczytem wszystkiego są "kredowe ludziki", które miały spełniać w powieści wyjątkową rolę - w końcu są na okładce i grzbiecie, prawda? W końcu to je niestrudzenie skrobał na każdej płaskiej powierzchni tytułowy kredziarz i to one miały przybliżać nas do mordercy... Tymczasem "ludziki narysowane kredą" wnoszą do fabuły jedno wielkie NIC. Podobnie jest z samym Kredziarzem - nie mam bladego pojęcia, kim miał on być, wiem za to, czym się okazał -  druzgoczącym niewypałem.
Thriller ma być dla nas zagadką. Intelektualnym wyzwaniem i historią, która powinna wodzić nas za nos. Powieść Tudor nie jest ani zagadką, a już na pewno nie jest wyzwaniem. Nie wywołuje żadnych emocji (ach, stop, stop, oprócz zniecierpliwienia) i jest najzwyczajniej w świecie mdła. Mdli są jej bohaterowie, jej fabuła, jej zakończenie. Zakończenie, które - miałam nadzieję - da mi odpowiedź na pytanie o sens istnienia tej książki i sens całej tej historii. Nie dało, oczywiście.
Wiecie, co jest w tym wszystkim najzabawniejsze?
Że w zasadzie średnio mnie to już obchodzi.

Zdarzało mi się czytać słabe książki, jak pewnie każdemu z Was. Zazwyczaj przechodzę nad nimi do porządku dziennego i po prostu staram się o nich jak najszybciej zapomnieć.

Tym razem jednak nie mogę. Nie mogę, bo czuję się oszukana i zwiedziona. Miałam otrzymać zaskakującą i zgrabnie napisaną powieść, niezapomniany thriller i "najlepszy rodzaj suspensu", a przeczytałam coś, co nawet nie stało kilometr od tych określeń.

Stąd też ta recenzja. Byście Wy nie musieli czuć się oszukani i zwiedzeni.

I żebyście mądrze wybrali swoją kolejną lekturę. Zwłaszcza jeśli macie ochotę na krwisty thriller ;)

Za egzemplarz dziękuję

oraz