[PRZEDPREMIEROWO] RECENZJA - "Martwa jesteś piękna" Belindy Bauer

Czytaliście "Behawiorystę" Remigiusza Mroza?
Jeden z jego bohaterów (ten mniej przyjemny, rzecz jasna) miał dziwny pociąg do okaleczania ludzi i robienia z tego spektaklu. Uwielbiał mieć widownię, a im była ona większa, tym bardziej radowało się jego zimne niczym lód serce. Dosyć intrygująca pomysł na czarnego bohatera, prawda?
Zdradzę Wam pewien "sekret".
Podobny miała Belinda Bauer.
I naprawdę, naprawdę dobrze go zrealizowała. 

Ona, Eve, jest reporterką kryminalną, której płacą za to, by jako pierwsza docierała na miejsce zbrodni, on zaś to miejsce tworzy.

Kiedy on trafia na jej ślad, jest pewien, że oto znalazł kolejną ofiarę.
Wystarczyło, że się nie odwróci. Wystarczyło tylko, że przyspieszy kroku albo zacznie gnać przed siebie co sił. Wystarczyło, że po ludzku poczuje strach.
A wtedy będzie martwa.
Eve jednak robi coś nieoczekiwanego. Odwraca się i staje twarzą w twarz z mordercą. Mordercą uważającym siebie za artystę, a swe bestialskie zbrodnie za godną podziwu sztukę.
Mordercą, który podstępem wciąga ją w zaaranżowaną przez niego grę.

On uważa, że "martwa jesteś piękna".
A ona?

Nie ukrywam, że miałam pewne wątpliwości co do książki Bauer, zwłaszcza po uprzednim zetknięciu się z pokrewnym jej gatunkowo i miażdżąco wręcz słabym "Kredziarzem" C. J. Tudor. Wiele potrafię znieść, ale już nudy, bylejakości i bezsensowności fabuły - mimo najszczerszych chęci - nie dam rady. Bauer (dzięki Bogu!) nie testuje moich granic i oferuje naprawdę przyzwoicie napisaną historię.

Już sam pomysł na antybohatera zasługuję na uwagę. Oto mamy postać, która dokonuje masakry - według własnej oceny - w imię wyższej idei. Popełniane przez niego mordy są sztuką, a on sam zasługuje na miano artysty. Autorka poświęca kilka rozdziałów na nieco głębsze przedstawienie jego postaci i próbuje odpowiedzieć na tkwiące niczym źdźbło w sercu pytanie "Dlaczego?"; snuje opowieść o przeszłości zbrodniarza i tworzy zgrabnie zarysowany portret psychologiczny człowieka pozbawionego wszelkiej moralności.  Dużym plusem całej powieści są zresztą wszyscy jej bohaterowie - nie będzie przesadą, gdy powiem, że Belinda Bauer potrafi zbudować pełnowartościową postać. Nie mówię tu tylko o pierwszoplanowej Eve czy jej najbliższym otoczeniu, ale też np. o ofiarach. Żadna z nich nie była dla nas anonimowa, a każda zbrodnia poprzedzona była krótką opowieścią o osobie, która za moment straci życie. Jestem również oczarowana postacią pewnej nietajnej-tajnej agentki, której natura poskąpiła wzrostu, a która jest tak ciekawą i żywiołową osóbką, że aż miło o niej czytać (swoją drogą, gdyby Bauer zdecydowała się napisać sequel, a w głównej roli obsadziła wspomnianą agentkę, to już dziś mówię, że czytałabym go w ciemno :D ).

Ciekawie stworzeni bohaterowie to jednak niejedyny pozytywny akcent w całej tej książce - na wyróżnienie zdecydowanie zasługuje też sam styl autorki. Jest niezwykle łatwy w odbiorze, nienużący i po prostu bardzo przyjemny. Akcja, choć nie zapiera dechu w piersiach i nie wywołuje efektu wiatru we włosach, toczy się całkiem sprawnie, a opisy zbrodni są precyzyjne i idealnie wyważone. Kilka "wyborów" głównej bohaterki może co prawda przyprawić czytelnika o wrzody, a jej nieracjonalność wywołać w nas przemożną chęć natychmiastowego przewrócenia oczami, ale... Niech pierwszy rzuci kamieniem ten, kto nigdy nie podjął głupiej decyzji ;)

Powiem Wam jednak jedno.

Przeczytanie "Martwa jesteś piękna"  z całą pewnością tego rodzaju decyzją nie będzie ;)

Gdybym miała zakwalifikować powieść Belindy Bauer do jednego tylko gatunku, miałabym z tym nie lada problem. "Martwa jesteś piękna" to ni to kryminał, ni czysta sensacja.

W każdym razie jest to kawał niezłej lektury i przykład całkiem lekkiego pióra jej autorki.

I to pomimo gatunkowego combo ;)

 Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu