9# NIEKSIĄŻKOWO - Echa przeszłości

Troszkę ponad miesiąc temu (miesiąc i dwa dni, jeśli mam być precyzyjna) skończyłam 24. lata. 24, dacie wiarę (tylko bez przytyków w stylu "teraz już bliżej niż dalej", proszę :P :D )?
Coraz częściej nachodzą mnie refleksje inspirowane kultowymi memami ("kiedyś to było.." etc. :D ) i coraz częściej zbiera mi się na wspominki.
Co Wy na to, by powspominać wspólnie i niczym stado tetryków pogderać i ponarzekać na to, co było, a co już odeszło? ;)

Z czym kojarzy Wam się dzieciństwo? Z lodami na patyku? Gumą turbo? A może polowaniami na motyle?
Pozwólcie, że najpierw ja opowiem Wam moje... historie :D ;)

Zbuntowany anioł

Kto nigdy w życu nie nucił "Cambio dolooooor", niech pierwszy rzuci kamieniem :D

Uwielbiałam losy Milagros i dziś już nawet nie wiem czy bardziej zachwycałam się Ivem, czy też może bardziej go - delikatnie mówiąc - nie lubiłam. Fakt faktem, że nigdy nie opuściłam żadnego z odcinków, a oczekując na kolejne siedziałam jak na szpilkach.

Czasem się zastanawiam, co też moi rodzice mieli w głowach, że pozwalali 5-letniej wówczas dziewczynce na oglądanie takich romansideł , ale jak widać nie wyszło mi to na złe.

Chyba :D

Książki, których (jeszcze) nie powinnam czytać

Od najmłodszych lat odzywała się we mnie dusza rebelianta. Mając lat 12. z uporem maniaka kierowałam się w stronę półek oznaczonych jako "Poziom IV" (niezorientowanym wyjaśnię, że to literatura dla młodzieży w wieku około 16 lat), a już dwa lata później pasjami zaczytywałam się w obyczajówkach dla dorosłych. Za każdym razem, gdy kierowałam się ze swym łupem w stronę stolika pani bibliotekarki, oblatywał mnie blady strach, a w głowie nieustannie tłukło się jedno pytanie - "wypożyczy czy nie wypożyczy?". I wiecie co? Zawsze wypożyczała :D

Wychodzi na to, żem nie tylko rebeliantka, ale i manipulantka.

Buszująca w drzewach

Uwielbiam adrenalinę i od dawna moje najlepsze pomysły można też śmiało zaklasyfikować jako te nagłupsze. Jednym z głównych zajęć, którym oddawałam się w dzieciństwie, były drzewne wspinaczki. Niestraszne były mi pozdzierane kolana czy otarcia na rękach, a każde solidne drzewo budziło we mnie dreszcz ekscytacji. Domki na drzewie? Pf, to dobre dla laików :P :D.
Btw, opowiadałam Wam kiedyś, jak uciekając przed bykiem wpadłam do rowu? Nie...? Może to i dobrze :D

 Piana z piwa i inne smaczki

Nie cierpię smaku piwa (wszak te smakowe - według prawdziwych piwoszy - się nie liczą :P ). Nigdy nie lubiłam i prawdopodobnie nigdy nie polubię, choć pianę z niego uwielbiałam już wtedy, gdy byłam szkrabem.
Każdy festyn i wiejski odpust musiał się dla mnie skończyć wyjedzeniem (oczywiście łyżeczką, wszak jestem damą! :D ) piwnej piany. Gdyby patologii było mało, przepadałam też za smakiem wiśniówki, cytrynówki i porzeczkówki, i (prawie) zawsze udawało mi się wyżebrać pół kieliszka.
Cóż poradzę, że mam dobry gust :D

 Skarby w chipsach i innym niezbyt zdrowym jedzonku

Pamiętacie czasy, gdy za kapsla z Pokemonami było się w stanie oddać pół domu? Ja tak :D
Sama polowałam kiedyś na plastikową dmuchawkę z mini piłeczką, stylizowaną na tę do golfa. Na co mi to było - nie wiem, wiem za to, że kupiłam idącą w grube dziesiątki liczbę paczek chipsów (czy to były Lay's, czy może coś innego? :/ ) po to tylko, by zdobyć tę maleńką plastikową, wartą w porywach 80 groszy, zabaweczkę. Wiecie, co jest najzabawniejsze? Gdy w końcu ją znalazłam, w opakowaniu trafiły mi się od razu dwie sztuki tego "cuda".
Tym wówczas była pełnia szczęścia ;)

A z czym Wam, kochani, kojarzy się dzieciństwo? ;)