RECENZJA - "Jedyny pirat na imprezie" Lindsey Stirling

Na social media narzeka wiele osób. Kradną czas, uzależniają i często przetwarzają nieprawdziwe informacje. Jak wszystko jednak, tak i one mają swoją dobrą stronę. Dają szansę na pokazanie się szerszej grupie odbiorców, ba! Na jakiekolwiek zaprezentowanie się. Nie potrzebujesz milionów na koncie, nie musisz mieć zaplecza w postaci znanych przyjaciół. Wystarczy Ci kamera, ziarnko odwagi, kopa talentu i konto na YouTubie.

Właśnie tak  "powstała" Lindsey Stirling. 

Nie będę oszukiwać i pisać o swojej wielkiej sympatii do tej dziewczyny. Nigdy wcześniej o niej nie słyszałam, nigdy jej nie widziałam i po prostu jej nie znałam. Cieszę się jednak, że miałam okazję przeczytać autobiografię tego krótko przystrzyżonego, rudego anioła, bo biorąc pod uwagę czas (czerwiec to sesja, a sesja to studencka męka), motywacja i - tak, tak - kopniak w tyłek jest tym, co jest mi teraz najbardziej potrzebne.

Lindsey to nie tylko youtuberka, to przede wszystkim  fenomenalna i oryginalna skrzypaczka. Niemożliwym jest, by czytając jej książkę nie czuć przemożnej chęci do odtwarzania wspominanych piosenek na youtubie. A że uwielbiam książki z własną ścieżką dźwiękową ( :) ) to "Jedyny pirat na imprezie" stał się jeszcze bardziej bliski memu sercu. 

Mam uczulenie na wszelkie poradniki czy książki motywacyjne. "Zmień swoje życie!", "Dasz radę!", "Nie łam się!" krzyczą i rozdają rady na prawo i lewo. Tylko co z tego, skoro są to rady idealne dla robotów, nie zwykłych ludzi? Co to za książki, które mówią, że droga na sam szczyt jest prosta i przyjemna jak spacer po porannego croissanta? Opowieść Lindsey jest inna, bo Lindsey jest przede wszystkim prawdziwa. Nie koloryzuje rzeczywistości i nie mydli nam oczu, wspomina o problemach z odżywianiem, o byciu opluwaną za swoją wiarę i o wyśmianiu przez samego Piersa Morgana. Opowiada o kulisach swego udziału w "America's Got Talent", o braku wiary we własne umiejętności i o "graniu do kotleta". Pozwala nam zajrzeć w jej "nowy świat" i pokazuje, jak sukces zmienił nie ją, ale jej życie. Jest przy tym tak naturalna i zabawna, że napisaną przez nią (przy drobnej pomocy siostry) autobiografię czyta się jak świetną, dowcipną powieść.


Często próbuje nam się wmówić, że bycie innym jest złe. Że wychylanie się i wyróżnianie z tłumu nie przyniesie niczego dobrego. Lindsey udowadnia, że to właśnie inność jest w cenie. Że nie wszystko przychodzi łatwo i nie wszystko będzie nam podane na złotej tacy. Ale skoro ona dała radę to w zasadzie dlaczego Ty masz sobie nie dać? Marzenia są po to, by je gonić. 
Bo "the sky is not the limit". Naprawdę.