RECENZJA - "Poza rytmem" Brittainy C. Cherry

Lubię książki Brittainy C. Cherry (no, może prócz nadto naiwnego "Art&soul") i naprawdę lubię sposób, w jaki opisuje problemy; to, co kładzie się nam cierniem na sercu i to, co nas boli.
To zdecydowanie jedna z tych autorek, po których książki sięgam w ciemno i których opisu nawet nie muszę czytać, by wiedzieć, że będą (ba, że są!) dobre.
Tym bardziej więc nie rozumiem, dlaczego tak długo zwlekałam z lekturą jej najnowszej powieści, "Poza rytmem".
Powieści, która jest okrutnie wręcz dobra.
Naprawdę
BARDZO
dobra.

Jasmine ma być gwiazdą.
A przynajmniej taki plan na życie ma dla niej jej matka.
Najpopularniejsza dziewczyna w szkole; licealna piękność; tancerka, aktorka i piosenkarka. Popowa, ma się rozumieć, bo to sprzedaje się najlepiej. A fakt, że w duszy Jasmine gra soul, nie ma akurat żadnego znaczenia. Tak jak i to, że dziewczyna, mimo popularności, jest samotna; że niemal nikt (może prócz ojczyma) nie dostrzega tego, kim naprawdę jest.
Pojawia się jednak On.
Elliot. Nieśmiały, chudy, jąkający się chłopak. Chłopak, którego dręczą szkolni tyrani i chłopak, którego muzyka zagra na strunach duszy Jasmine.

Wtedy zadzieje się magia.
Pojawi się też ból, strach, żal i strata.
A na końcu... Dołączy do nich i nadzieja.

Ach, jakie to było dobre!
Gdyby nie sentyment do "Kochając pana Danielsa", myślę, że mogłabym śmiało ogłosić "Poza rytmem" najlepszą książką w dorobku pani Cherry.
Brittainy C. Cherry ofiaruje Wam bowiem wszystko to, za co tak lubicie literaturę New Adult, ale pobawi się nieco schematami. Nie znajdziecie tu łamiącego niewieście serca bad boya, nie dostaniecie szarej myszki, za którą uganiają się tłumy - nie tym razem ;) "Poza rytmem" to cudowna opowieść o dwójce pozornie różnych osób, których, jak się jednak okaże, serca biją we wspólnym rytmie. O pięknej dziewczynie, przed którą świat staje otworem i o chłopaku tak dobrym i pozbawionym egoizmu, że gubi się w brutalnym otaczającym go świecie. Jestem zachwycona kreacją bohaterów; tym, jak cudownymi są osobami. Wielkie brawa dla autorki, że nie przeszarżowała i nie stworzyła przeidealizowanych, do cna karykaturalnych postaci - jasne, są dobrzy, są wspaniali, są mili i empatyczni, ale są też przy tym bardzo prawdziwi. Prawdziwa jest też muzyka, która ich otacza i która gra w ich duszy - i to na tyle prawdziwa, że czujemy ją nawet my, czytelnicy. Czujemy klimat Nowego Orleanu, słyszymy saksofony i czujemy płynący w żyłach jazz. Razem z Jasmine i Elliotem doświadczamy niesprawiedliwości, bólu i samotności, wspólnie przeżywamy łamiące serce i duszę momenty, by potem znaleźć pośrodku całego tego zamętu iskierkę nadziei. Mówiłam Wam już, że jestem zachwycona?
No właśnie. Jestem ;) Zwłaszcza że "Poza rytmem" to nie tylko opowieść o miłości partnerskiej, tej romantycznej, ale i historia patchworkowej rodziny, rodziny okaleczonej przez los, rodziny, która się nie poddała.
To opowieść o tolerancji, o jej braku, o miłości i o cierpieniu.
To opowieść, która wzrusza, rani i daję nadzieję.
To opowieść, której trzeba wysłuchać.

Lubię książki Brittainy C. Cherry. Nawet bardzo.
Jeśli i Wy je lubicie, a wciąż nie znacie tej najnowszej, "Poza rytmem", to proszę, proszę, nie bądźcie jak ja i nie zwlekajcie tak długo z jej czytaniem.
To przesiąknięta muzyką i emocjami, cudowna, delikatna, momentami bolesna historia, którą poznać powinien każdy fan Brittainy i każdy, kto chce odnaleźć własny rytm.