RECENZJA - Peter Bognanni i "To, co widzę bez ciebie"

Wychodzi na to, że przez dłuższy czas nie uwolnię się od powieści z motywem straty i idącej za nią żałoby. Najnowsza książka od Bukowego Lasu, będąca jednocześnie debiutem literackim na polskim rynku pewnego Amerykanina, kolejny już raz podejmuje ten niezbyt kolorowy i nie do końca wesoły temat.
Pytanie tylko - czy robi to lepiej niż jej poprzednicy?

7 książek z... mocno niesztampowymi bohaterami

Ostatnio w moje ręce wpadło kilka nowych powieści, których bohaterowie wcale nie byli idealni. Lubię czytać takie historie; przemawiają do mnie bardziej niż te z fantastycznymi, cudownymi i równie prawdziwymi jak jednorożce postaciami.
Dziś pokażę Wam kilka książek (tyle że nieco starszych ;) ), którymi naprawdę warto się zainteresować i których bohaterowie zdecydowanie się wyróżniają.

RECENZJA - "Weteran" Katy Regnery

Wyobraźcie sobie, że macie lat  dwadzieścia plus 2^2 - 1  i od zawsze jesteście ogromnymi fanami bajek (i wszelkich baśni). Wciąż je czytacie i oglądacie, choć nieco uwiera Was już świadomość, że może nie wypada, może czas wyrosnąć z pieluch i zacząć sięgać wyłącznie po pozycje przeznaczone dla starszych odbiorców.
Z drugiej strony - czemu porzucać coś, co się kocha? Gdyby tylko można było znaleźć złoty środek...

Pozwólcie więc, że zdradzę Wam pewien sekret - ten złoty środek naprawdę istnieje.

Zwą go "retellingami".

Po nie możecie sięgać w ciemno i bez oporów. Zwłaszcza wtedy, gdy są tak dobre jak "Weteran" Katy Regnery.

Blogerem być. Krótka historia w trzech aktach

 

Co to znaczy "być blogerem"? Czy pisanie recenzji zawsze idzie nam jak z płatka? Jak reagujemy, gdy tysięczny raz słyszymy ten sam tekst?
Ja to wiem, a Ty?
Żeby nie zanudzić Cię kilometrowym tekstem pozwoliłam sobie (wzorem Kasi z niekulturalnie.pl ) odpowiedzieć na te pytania za pomocą niezbędnika człowieka internetu.
Przed Wami krótka opowieść o kulisach życia blogera książkowego.
W trzech aktach i za pomocą gifów, ma się rozumieć :P ;)

RECENZJA - "Mów do mnie" Soni Belasco

Zauważyliście, że co jakiś czas zmieniają się "modne" w literaturze tematy? Po ukazaniu się "Gwiazd naszych wina" mogliśmy zaobserwować wysyp historii z chorobą nowotworową w tle, a chorym - bo jakżeby inaczej! - zwykle był nastolatek czy też osoba nieco starsza, ale wciąż dopiero wkraczająca w dorosłe życie.
Dziś, parę lat później, coraz popularniejsze stają się książki, które opowiadają o tym newralgicznym i ciężkim czasie "po". O czasie żałoby i o dalszym, uboższym o tę jedną osobę, życiu tych, którzy pozostali. Czytaliśmy "Coś o tobie i coś o mnie", zachwycaliśmy się "Listami do utraconej", w trymiga poznaliśmy "Lato Eden", a teraz... Teraz nadeszła pora na Sonię Belasco i jej "Mów do mnie".

Co czytają kobiety?

Dziś bardzo specjalny wpis ;)

Biorąc pod uwagę dzisiejsze święto wszystkich kobiet, zaprosiłam garstkę książkowych blogerek, by opowiedziały nam o tym, jakie książki czytają. I nie dajcie się zwieść, nie zawsze są (a w zasadzie nigdy nie są  :D )  to harlequiny.

A więc... Co czytają kobiety? ;)

[PRZEDPREMIEROWO] RECENZJA - "Jej wysokość P." Joanne MacGregor

Chyba nie przesadzę, gdy stwierdzę, że niemal każdy bohater - czy to młodzieżówki, czy obfitującego w gorące sceny New Adult - jest na wskroś idealny. Pal licho piękno wewnętrzne, ono akurat liczy się najmniej; najważniejsze, by nasz bohater miał idealną wagę, idealny wzrost i idealną twarz.
A gdyby tak w roli głównej obsadzić postać, która -  jak przecież każdy - ma (niewydumane!) kompleksy? Gdyby za pierwszoplanowego bohatera obrać kogoś, kto nie raz i nie dwa narażony był na prześmiewcze komentarze?
Tak też zrobiła Joanne MacGregor, której Peyton - przesympatyczna i nieszablonowa - idealnie wpisuje się w nurt body positive.
Panie i Panowie, przed Wami jej wysokość P.! ;)