RECENZJA - "Ostatni Namsara" Kristen Ciccarelli

Co sprawia, że sięgacie po książkę autora, którego jeszcze nie znacie?
Na mnie działają przede wszystkim dwa wabiki. Pierwszym jest okładka, im milsza dla oka tym oczywiście lepiej; drugim zaś intrygujący opis.
W przypadku "Ostatniego Namsary", jednej z najnowszych powieści wydawnictwa IUVI, moją uwagę zwróciło i jedno, i drugie, i - jak się okazało - było to tylko preludium do wyśmienitej lektury.

Choć na imię jej Asha, zwą ją Iskari, jak tą, która zadawać miała wyłącznie cierpienie.

Prócz Iskari był też On, Namsara, niosący radość i szczęście brat. Były też legendy, które o nich mówiły i legendy, które zabiły opowiadających je bajarzy; które zabiły matkę Ashy i które ze smoków uczyniły wrogów ludzkości.

Teraz do zadań Ashy należy polowanie na smoki. Tylko tak może odkupić winy z przeszłości. Tylko przynosząc głowę Kozu, Pierwszego Smoka, odzyska wolność.
W międzyczasie pozna jednak wyjątkowego niewolnika, który pomoże jej zrzucić maskę morderczyni i dzięki któremu odkryje w końcu prawdę.

Prawdę o tym, że całe jej dotychczasowe życie i wszystko, w co dotąd wierzyła było niczym więcej niż zwykłym kłamstwem.

Wielokrotnie wspominałam, że średnio lubię się ze standardowym fantasy. Gdybym miała wybierać swoje zwierzątko domowe, to przez baaaaaaaaaaardzo długi czas nie wymieniłabym smoka, a "Gra o tron" i pupile Daenerys nie wywołują we mnie większych emocji. Teoretycznie więc "Ostatni Namsara" Kristen Ciccarelli nie powinien podbić mojego serca, choć oczywiście okładkę ma przepiękną. Ale wiecie co?
Ale to było dobre! :o
Naprawdę.
Świat wykreowany (w zasadzie od podszewki!) przez Ciccarelli jest niezwykle spójny, szalenie klimatyczny i - przede wszystkim - świetnie przedstawiony. Dawno nie spotkałam tak fajnej bohaterki, mogącej pochwalić się przysłowiowymi jajami. Asha nie narzeka, Asha bierze sprawy w swoje ręce i po prostu działa. Jasne, momentami może drażnić, ale w ostatecznym rozrachunku prezentuje się na plus. Zresztą tak jak i pan, do którego pałać zaczyna uczuciem - ten to dopiero fajny gość :D  Na wielkie brawa zasługuje też sposób, w jaki opisano to dopiero co rodzące się uczucie - jest naturalne, jest pełne skrępowania i subtelne niczym trzepot motylich skrzydeł. Nie, wcale nie przesadzam :D ;)
Wątek ze smokami przeprowadzony został wyśmienicie; poważnie, nie wyobrażam sobie, by można było go lepiej przedstawić. Polubiłam każdego smoczego nieprzyjaciela/przyjaciela, a w kilku scenach z ich udziałem uroniłam nawet parę łez (dacie wiarę? :D ). Jestem też zachwycona wstawkami pomiędzy właściwą częścią historii - między losy Ashy wpleciono pradawne i zakazane legendy, które to wspaniale przybliżają nam historię Firgaardu i które zwyczajnie, tak po ludzku, fantastycznie się czyta.
Można stwierdzić, że Ciccarelli zagrała utartymi schematami; że wszystko to już było - i rebelia, i zbuntowana dziewczyna, i nawet niemająca racji bytu miłość; można rzucić, że autorka nie zaskakuje niczym nowym. Teoretycznie jest w tym ziarnko prawdy, ale sposób, w jaki bawi się elementami tej układanki; to jak ciekawie je łączy i jak gładko (i wciągająco!) snuje swoją historię jest godny podziwu. Ani przez moment nie oskarżyłabym "Ostatniego Namsary" o bycie wtórnym czy - broń Boże! - nudnym.

"Ostatni Namsara" to fenomenalne rozpoczęcie pełnej pasji trylogii; to żywa i barwna historia, która spodoba się każdemu fanowi pradawnych wierzeń i (niekoniecznie miejskich :P ;) ) legend.
Jeśli szukacie wciągającej powieści z nutką fantasy, jeśli niestraszne Wam smoki i zbuntowany lud, to nie wahajcie się ani chwili i sięgajcie po debiut pani Kristen Ciccarelli.
Z całego serducha polecam ;)

Za egzemplarz serdecznie dziękuję wydawnictwu