Krótka historia pewnego marzenia

Jest 4 grudnia, 2015 roku. Studencki żywot  zaczyna powoli (i znowu!) przyprawiać o ból głowy, a upiór zwany "Sesją" coraz śmielej i zuchwalej pojawia się przed oczyma niemal każdej, dwudziestokilkuletniej, duszy.

Jest 4 grudnia, 2015 roku. Dzień, w którym pewna niedoszła blogerka postanawia pokonać swój legendarny słomiany zapał i - w końcu! - zostać Blogerką przez wielkie "be". Znajduje więc w kalendarzu przyjemnie wyglądającą datę (30 stycznia prezentuje się nad wyraz elegancko) i trzydzieści razy zakreśla ją czerwonym niczym ewentualny przyszły rumieniec wstydu mazakiem.

Po 56. dniach zastanawiania się nad treścią pierwszego wpisu, kilogramach wątpliwości, łyżce wstydu i litrach wypitej kawy, pojawia się TEN post.

I "Półka na książki" zaczyna żyć. 

 

Najpopularniejsze posty

1. "Co czytać zimą?", czyli słów kilka o pewnych powieściopisarkach

2. Recenzja - "Chłopak na zastępstwo" Kasie West

3. Jak zostać gwiazdą blogosfery? Poradnik blogera książkowego

4. Popularne serie, których nie znam (i nigdy nie poznam)

5. Recenzja - "Co mnie zmieniło na zawsze" Amber Smith

Przez cały ten rok - jakby to śmiesznie nie brzmiało - wiele się nauczyłam. Cierpliwości, gdy z utęsknieniem wyczekiwałam każdego kolejnego obserwatora. Wytrwałości, której zazwyczaj mi brakowało. Kreatywności, tak niezbędnej w tworzeniu nowych postów. Wiary w to, że i mój maleńki blog da radę.

Bo skoro on da, to może uda się też z powieścią, która powoli, bo powoli, ale cały czas się pisze? ;)

W ciągu tego pierwszego roku udało mi się nawiązać kilka współprac - z każdej jestem niesamowicie dumna i za każdą jestem wdzięczna, nie ma lepszego uczucia niż świadomość, że ktoś cię docenia ;)
Dziękuję zwłaszcza księgarni PanTomasz.pl, która prędko dała szansę bardzo początkującej blogerce ;) Przede wszystkim jednak... 

Dziękuję Wam, że jesteście tu ze mną. Że czytacie, komentujecie, dyskutujecie. To właśnie Wy jesteście siłą napędową tego bloga i sprawiacie, że kolejne posty pojawiają się (w miarę! :D ) regularnie. 

Mam nadzieję, że zostaniecie ze mną na dłużej :)