Z pamiętnika filmowego freaka - KWIECIEŃ

Cześć, kochani!
Po (kolejnej, niestety :< ) blogowej pustce wracam do Was z nowym postem, z - klasycznie już - filmowym podsumowaniem miesiąca. Szczerze mówiąc jestem lekko przerażona tym jak szybko ostatnio płynie czas i że powoli przestaję rejestrować kolejne dni (wszak nim zdążę się obejrzeć, one już mijają). To ewidentnie brzmi jak nieuchronnie zbliżająca się starość :D
Powracając jednak do tematu... Podsumowanie czas zacząć! :>

Contratiempo
reż. Oriol Paulo, 2016

Lubię thrillery i od dawna szukam takiego, który dorównałby "Szóstemu zmysłowi" (chociaż czy ten akurat można zaklasyfikować jako thriller? :D ) czy "Zaginionej dziewczynie" (w wersji książkowej! :D ). Opis "Contratiempo" mnie zaintrygował, a pozytywne opinie i dość wysoka ocena na filmwebie mocno zachęciły do jego obejrzenia.
Bardzo spodobał mi się klimat - mroczny, duszący, pełen tajemnicy; dokładnie taki jaki powinien być obecny w tego rodzaju filmie. Dobre były i ujęcia, i ścieżka dźwiękowa - ta druga zwłaszcza niesamowicie przyczyniła się do stworzenia wcześniej wymienionej atmosfery. Akcja to przyspieszała, to na moment zwalniała, by móc dać choć chwilę odetchnąć widzowi, a obsada - choć raczej średnio znana - naprawdę wypadła korzystnie.
"Contratiempo" to film, który robi ogromną sieczkę z mózgu; który co chwilę Was zwodzi (ha, momentami miałam myśli, że robi to aż za często) i który na pewno Was zaskoczy.
A już na pewno jego finał ;) 

1922
reż. Zak Hilditch, 2017

Nie ukrywam - średnio przepadam za filmami na podstawie prozy Kinga, a jedyną ekranizacją godną uwagi jest w mojej ocenie "Zielona mila". Opis "1922" jednak mnie skusił i dawał nadzieję, że wreszcie trafiłam na prawdziwą mroczną perełkę. I cóż, znów - niestety!- się rozczarowałam.
O ile początek jest całkiem niezły, a napięcie eskaluje wraz z postępem fabuły to w momencie osiągnięcia punktu kulminacyjnego (a więc zabójstwa żony) wszystko zwalnia. I oczywiście nie ma w tym absolutnie nic dziwnego, wszak na tej zasadzie oparta jest każda fabuła; razi jednak fakt, że punkt kulminacyjny następuje bodaj w 30 minucie filmu, a pozostała godzina z hakiem niemiłosiernie się dłuży. Brak tu już w zasadzie jakiejkolwiek akcji, większość scen to spowodowane wyrzutami sumienia majaki głównego bohatera. To, co na początku budziło grozę (jak np. trup żony), później wywołuje już jedynie obrzydzenie, a pod koniec nawet rozbawienie.
Jest długo, jest nudno i po prostu niezbyt dobrze.
A szkoda, bo potencjał był.
I to dość duży.

Rent
reż. Chris Columbus, 2005

Na "Rent" czaiłam się bardzo, bardzo długo - mówi się przecież, że to pozycja obowiązkowa dla każdego musicalowego fana.
I choć rozumiem przesłanie; rozumiem, że to swego rodzaju manifest pokolenia, które dorastało w czasach Hippisów, a później uległo wpływom łatwo dostępnych narkotyków; pokolenia, które dopiero odkrywało kulturę LGBT to... No nie. Podejście do świata (ba, do życia!) bohaterów jest mi tak skrajnie obce, że nawet nie jestem w stanie poczuć do nich choć grama sympatii. Nie wyciągają wniosków z wcześniej popełnianych błędów, nie liczą się z innymi (pomijając oczywiście swoje małe grono) i uważają, że są w stanie zmienić świat - nawet wtedy, gdy ten tego absolutnie nie potrzebuje.
Co do utworów muzycznych zaś - nie ukrywam, że i tu spodziewałam się czegoś lepszego. Na uznanie zasługuje oczywiście ponadczasowe "Seasons of love", nieźle brzmi też "Take me or leave me", ale cała reszta... Szału niestety nie robi :<
"Rent" na pewno nie będzie musicalem, który z uporem maniaka polecać będę każdemu.

Żona na niby
reż. Dennis Dugan, 2011

Nie będę Was czarować - lubię komedie romantyczne i wszelkie - fakt faktem, lekko głupawe - komedie z wątkiem romansowym. "Zona na niby" idealnie wpisuje się w ten motyw.

Jest lekko, jest zabawnie (momentami nawet bardzo :D), bywa uroczo i czasem wzruszająco. Bardzo dobra rola Sandlera i Aniston, a już dzieciaki (zwłaszcza Bailee Madison w roli Maggie) okazały się bezkonkurencyjne.

Jeżeli więc szukacie dobrej komedii bez prymitywnych żartów i obrzydliwego czasem humoru - z całego serducha polecam "Żonę na niby" ;)

A jak prezentował się Wasz kwiecień?
Odkryliście w sobie filmomaniaka? :D